درصورتی که یک دندان به هردلیلی نکروز شده ودچار تغییر رنگ گردد، اولین اقدام، انجام یک درمان ریشه ایده آل می باشد.سپس سفید کردن آن صورت می گیرد.
اما اگر دندان بعداز درمان ریشه دچار تغییر رنگ شده است، ابتدا باید با انجام رادیوگرافی های دقیق، RCT انجام شده، بررسی شودودرصورت ضعیف بودن درمان ریشه،حتی اگر سالها ازآن گذشته باشد و بیمار علامتی هم نداشته باشد، باید درمان مجددانجام گیرد وRCT با طول و سیل مناسب انجام شود. بعداز انجام این بررسی ها و درمان های مناسب ریشه می توان برای سفید کردن این دندان ها اقدام به Nonvital Bleaching کرد.
نکته مهم: عارضه جانبی بلیچینگ دندان های غیرزنده، تحلیل خارجی سرویکالExternal Cervical Resorption با احتمال یک درصد می باشدکه این احتمال با کاربرد(جهت انجام برخی انواع بلیچینگ)افزایش می یابد (تصویر1).
تصویر 1: تحلیل خارجی سرویکالی دندان به علت نان وایتال بلیچینگ.
همچنین مواد بلیچینگ دندان های غیر زنده ممکن است سیل گوتاپرکاهای موجود در کانال را به هم زده، به داخل کانال، ویا ازطریق کانالیکول های موجود به خصوص درناحیه سرویکالی به PDL،لیکیج پیداکنند که این امر ممکن است درمان ریشه و سلامت دندان را به مخاطره بیندازد.
به همین دلایل بعداز اطمینان از مناسب بودن RCTانجام شده، حفره دسترسی کاملاً خالی می شودوداخل پالپ چمبر به خوبی تمییز می گردد. درضمن این حفره را کمی وسیع تر نیز می کنیم تا دبریدمان به خوبی انجام شود. سپس ۱تا۲ میلی متراز مدخل کانال را تخلیه کرده، این قسمت وناحیه سرویکال دندان را از داخل پالپ چمبر با ماده ای مناسب(ترجیحاًگلاس اینومر نوری)کاملاً سیل می کنیم. انجام این کار جهت کاهش ریسک تحلیل خارجی، سرویکال و لیکیج ماده بلیچ وبه هم خوردن سیل گوتاپرکاهای موجود، الزامی می باشد(تصویر2).
تصویر 2: نمای شماتیک قرار گیری ماده بلیچینگ در دندان نان وایتال.
