Macroabrasion,Microabrasion

این روش های درمانی عمدتاً جهت سفید کردن دندان های دچار فلوروزیس مورد استفاده قرار می گیرند، ولی فلسفه، اندیکاسیون و روش آنها با بلیچینگ کاملاً متفاوت است. این نوع درمان ها برای تغییر رنگها و لکه های بسیار سطحی روی دندان که با بروساژ و پالیش قابل برداشت نیستند، به کار می روند.پس تشخیص عمق لکه ها و بدرنگی ها قبل از انجام این درمان ها، بسیار اهمیت دارد.
بهتراست قبل از انجام این نوع درمان ، دندان ها به خوبی پالیش شوند. اگرباپالیش دندان ها، لکه ها برداشت نشدند، بررسی ومعاینه دقیق تری انجام می دهیم و در صورتی که تشخیص دادیم این لکه ها سطحی هستند اقدام به انجام درمان های میکرواَبرِژِن و یا ماکرواَبرِژِن می کنیم. برای درمان بدرنگی های عمیق تر بلیچینگ و یا روش هایی مانند Veneering پیشنهاد می شود.
میکرواَبرِژِن
این درمان فقط برای تغییر رنگ های سطحی با عمق کمتراز ۰/۲ تا ۰/۳ میلی متر انجام می گیرد. درسال ۱۹۸۴، Mc.Closkey برای برداشت رنگ های  سطحی ناشی از فلوروزیس خفیف از اسیدهیدروکلریک ۱۸ درصد به صورت مالشی روی سطح دندان استفاده کرد.
به دنبال آن Croll در سال ۱۹۸۴ این روش را کمی تغییر داد و همزمان از مخلوط پودر پامیس و اسید هیدروکلریک استفاده کرد.این روش میکرواَبرِژِن نام گرفت.
پس از آن این روش بیشتر تغییر کرد و غلظت اسید تا ۱۱ درصد کاهش یافت و خاصیت سایندگی پامیس با افزودن ذرات سیلیکون کار باید افزایش پیدا کرد.
این خمیرژل مانند تهیه شده، prema نام گرفت و به عنوان راهی ساده، برای برداشت عیوب سطحی دندان ها رایج شد. یادآوری می شود که فلسفه این روش برداشت فیزیکی بافت دندان می باشد وحذف عیوب و رنگدانه های سطحی با این نوع درمان، ربطی به فلسفه و عملکرد درمان های بلیچینگ ندارد.
نکته:در هر صورت باید توجه داشت که اسید هیدروکلریدریک بسیار خطرناک بوده، می تواند آسیب های شدیدی به خصوص به بافت های نرم وارد کند.
 

 

منبع: کتاب لذت دندانپزشکی ترمیمی
نویسنده: دکتر فرخ آصف زاده
نظرات کاربران

شما میتوانید نظر خود را در مورد این مطلب بیان کنید.

ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
حروف بزرگ و کوچک یکسان است.