محیط
کودک به سرتاسر محیط اطراف خود توجه می کند. تفسیر به ذهنیت کودک از دندانپزشکی از تمام چیزهای اطرافش مثل شنیدن و دیدن و لمس کردن و چشیدن آنها سرچشمه می گیرد.
شنوایی
•صداهایی که وسایل دندانپزشکی ایجاد می کنند.
•صدای دکتر یا دستیار (می تواند آرام و ملایم باشد و یا ناهنجار)
•کلمات-استفاده از کلمات مثبت با تُنِ صدای ملایم به جای استفاده از کلمات منفی با تُنِ خشن و خشک)
•به جای رادیوگرافی بگویید عکس از دندان و یا از کلمه "نازیبا" به جای "زشت" استفاده کنید.
•"آیا راحتی" به جای "آیا درد داری"؟و استفاده نکردن از کلمه 《درد》
دیداری
•داشتن فضایی ویژه برای کودکان، که احساس راحتی کنند.
•داشتن بازی، کتاب، مجله و میزهای کوچک برای نقاشی.
• صورت خندان تک تک اعضای تیم کاری.
• مخفی کردن وسایل نوک تیز از چشم کودکان.
بویایی
• از بین بردن یا کم کردن بوهای ویژه دندانپزشکی با استفاده از خوش بو کننده های هوا.
•شمع های خوشبو کننده.
•استفاده از دستکش هایی با بوی مطبوع.
لامسه
•شانه های کودک را با آرامش لمس کنید.
•به کودک اجازه دهید تا وسایل کاری شما را لمس کند.
•با کودک هنگام ورود و خروج دست بدهید تا به او احساس مهم بودن بدهید.
• به کودکان اجازه دهید که ساکشن را خودشان نگه دارند.
• کودک از این که احساس کند به شما کمک می کند و مفید است احساس خوبی خواهد داشت.
چشایی-طعم مواد
• دقت کنید که از ژل های بی حسی با طعم میوه ای استفاده کنید.
•بعد از استفاده از هر ماده بد طعم، دهان کودک را با آب شستشو دهید.
