هرچه مدیریت مطب بهتر شود، کنترل بیشتری روی استرس های کاری برای همه تیم کاری وجود خواهد داشت.
برنامه ریزی غلط یا نبودِبرنامه ریزی باعثِ ایجاد استرس خواهد شد. برنامه ریزی و مدیریت می تواند در سه حوزه مختلف انجام شود.
۱- مدیریت تجاری و کاری
۲- مدیریت پرسنل و نیروی کاری مطب.
۳-مدیریت بیمار
در اینجا به بررسی نواقص و نقطه ضعف های ویژه ای می پردازیم که در هر یک از سه حوزه یاد شده در بالا می تواند استرس ایجاد کند.
• مدیریت تجاری و کاری
- نبود سیاست کاری ایده آل برای وقت دهی مناسب، مسائل مالی مدیریت بیماران بیمه ای و مدیریت زمان.
- وسائل کاری نامناسب و کم
- دریافت پول جاری (دخل و خرج)
• مدیریت پرسنل و نیروی کاری مطب
- وجود اختلاف بین کارکنان مطب
- رهبری ناکارآمد
- نبود ارتباط موثّر
• مدیریت بیمار
- مدیریت بیماران سخت.
-برخورد با بیمارانی که درمان پیشنهادی مناسب را نمی پذیرند.
-برخورد با بیمارانی که تحت درمان بهداشتی قرار نمی گیرند.
-برخورد با بیمارانی که وقت های تعیین شده را بدون اعلام قبلی لغو می کنند.
-برخورد با بیمارانی که از پرداخت هزینه دندانپزشکی خودداری می کنند.
علاوه بر مسائل سازماندهی و مدیریت، شکل فیزیکی درمان های دندانپزشکی نیز می تواند موجب استرس شود. کار دندانپزشکی بسیار خسته کننده است. همه حواس پنج گانه همواره در حال تحریک شدن هستند. همیشه این پیش فرض وجود دارد که هیچ خطایی وجود ندارد که خود موجب ایجاد سَندرُم "ایده آل گرایی" نشود.
محیطی که در آن تیم کلینیک کار می کند، معمولاً کوچک است. گذشته از این، وضعیت قرار گرفتن بدن دندانپزشک به گونه ای است که معمولاً او احساس راحتی نمی کند و باقی ماندن در این وضعیت ناخوشایند به مدّت طولانی موجب افزایش استرس شوند، عبارت اند از:
دمای اتاق، صداهای بلند، آلودگی هوا، دستگاه هایی که خوب کار نمی کنند، نورکافی و طرّاحی نامناسب وسایل.
روش های کاری کم اثر که به علّت طراحی نامناسب وسایل، مجبور به اِعمال آنها می شویم، موجب خستگی مفرط دندانپزشکان و دستیاران می گردد که نتیجه آن حساسیت بیشتر و استرس های روانی خواهد بود.
بسیاری از دندانپزشکان و پرسنل مطب فکر می کنند که همه باید آنها را دوست داشته باشند.
آنها نیز باید همه را دوست داشته باشند. زمانی که دندانپزشکان یا پرسنل مطب مختل شدن این رابطه دو سویه یا نداشتن محبوبیت و مقبولیت یا دفع شدن از سوی برخی افراد جامعه را تجربه کنند، ممکن است(در بیشتر مواقع اتفاق می افتد) احساس کنند که کار اشتباهی انجام داده اند.
این دفع شدن، احساس《ایده آل نبودن》را در آنها پدید می آورد. پی بردن به این واقعیت و محدودیت می تواند موجب استرس شود.
در واقع، ناتوانی در پذیرش محدودیت ها، مشکلی است شایع در بسیاری از افراد شاغل در دندانپزشکی، وهمین ناتوانی، بویژه برای دندانپزشکان منبع بزرگ استرس است. در حقیقت۴۶٪ از دندانپزشکانی که در این مطالعه از آنها تحقیق به عمل آمده است، گفته اند که"ایده آل گرا"بودن بزرگترین منبع استرس آنها است.
وقتی بیماری احساس ناراحتی می کند،تیم دنداپزشکی به صورت منفی تحت تاثیر قرار می گیرد. تمامی هدف تیم دندانپزشکی این است که ناراحتی بیمار را کاهش دهد و سلامتی او را بازگرداند. اگر بیماران-ولو به اشتباه-تصور کنند که تیم دندانپزشکی منبع ترس آنهاست، این تصور به هر حال به ناتوانی تیم دندانپزشکی مربوط می شود.
