۱-بدون تراش:در مواردی که دندان مورد نظر کوچک باشدوبا دندان های کناری فاصله داشته باشد(،مانند Peg Lateral)، نیازی به تراش مینای دندان نیست .
در این موارد ابتدا دندان را با پودر پامیس و برس تمیز کرده، سپس سطوح مینا را با فرز الماسی کمی خشن می کنیم. در برخی کتاب ها علت خشن کردن سطح مینارا برداشتن مینای بدون منشور که نسبت به اچ مقاوم تر است، ذکر می کنند. این کار موجب باز شدن دهانه منشورهای مینایی و اچ شدن بهتر آنها می شود.
۲-تراش پنجره ای Window Preparation:
در مواردی که نمی خواهیم ارتفاع دندان را افزایش دهیم و لبه دندان سالم است، می توان از تراش پنجره ای استفاده کرد.در این موارد مینای سطح خارجی دندان به مقدار حدود۰/۵میلی متر تراشیده می شود تا تغییر رنگ های احتمالی سطحی برداشته شده، فضای مناسب برای ضخامت کامپازیت ایجاد شود و ترمیم نهایی خیلی بیرون زده و برآمده به نظر نرسد.این روش اغلب در مواردی که دندان تغییر رنگ پیدا کرده باشد مورد استفاده قرار می گیرد.
۳-تراش لبه دندان در دندان های دارای ترمیم Incisal Edge Reduction:
در مواردی که در لبه دندان از قبل کامپازیت وجود داشته باشد بهتر است این کامپازیت کاملاً برداشته شده، کامپازیت جدید به بافت دندان باند شود.
