سه قسمت از پیامِ اول شخصِ برخورد کننده به شرح زیر است.
۱-من احساس میکنم.....(حس کردن صادقانه)
۲-وقتی..............(رفتارغیر قابل قبول)
۳-زیرا(چون که)............(قابل لمس، تاثیرمنفی)
مثلاً امروز یک بیمار جدید برای ارزیابی اولیه به مطب شما مراجعه کرده است؛ شما در معاینۀ اولیه متوجه ء شواهدی از کاهش چسبندگی لثه و بافت های استخوانی آسیب دیده شده اید.
بنابراین، توضیحاتی به او می‌دهید که از رادیو گرافی کامل دهان او حکایت دارد. او عصبانی می‌شود و می‌گوید که می‌خواهد دندان‌هایش را بدون استفاده از اشعه و رادیوگرافی درست کنید. شما باید این سوال با اهمیت را از خودتان بپرسید که آیا درخواست این فرد یک اثرملموس منفی برروی کارتان دارد؟
پاسخ 《آری》است، شما مسئول هستید که به نحو مقتضی بیمار را از این کار منصرف کنید. برای مثال، این پاسخ《اول شخصی》می تواند مناسب باشد: خانم من نگرانی شما را درک می کنم. اگرچه احساس ناامیدی می کنم اگر نتوانم رادیوگرافی های لازم را انجام دهم، زیرا بدون این اطلاعات توانایی تشخیص نیازهای درمانی شما را ندارم و در نتیجه، قادر نخواهم بود طرح درمان مناسبی به شما ارائه دهم.
با این نوع ارتباط، رفتار شما غیر تهدیدآمیز و غیر انتقادی خواهد بود.
بیشتر بیماران شما عصبانی نمی شوند،امّا می خواهند تا جنبه های مختلف کار شما را ببینند و درک کنند که شما به دنبال بهترین ها برای آنها هستید. با این همه، شما با بیان پیام های 《اول شخصی》به هردوی این نیازها پاسخ می دهید. در مقابل پیام های 《اوّل شخصی》،پیام های《دوم شخصی》یا پیام های《سرکوب کننده》قرار دارند. پیام های دوم شخصی سرشار از سرزنش، قضاوت و تهدید است.
به طور مثال: شما نمی توانید درمان خوبی را دریافت کنید، زیرا استفاده از اشعه را قبول نمی کنید و کاری را که ما به انجام آن نیاز داریم، غیرممکن می سازید.
بیشتر ما در ارسال پیام های 《دوم شخصی》 برای تغییر رفتار یک فرد، موفق نمی شویم. مردم عموماً حالت حالت تدافعی یا خصومت آمیز به خود می گیرند، زیرا، ضربه ای سنگین را از شما دریافت کرده و علاقه او برای کمک به شما کاهش یافته است. زمانی که یک فرد حالت تدافعی به خود بگیرد، ارتباط موثّر متوقّف می شود.
همه انواع پیام های《اول شخصی》را استفاده و تمرین کنید. آنها به شکلی موثّر برای رسیدن به یک رفتار سازنده به شما کمک خواهند کرد و شما را در شرایط سخت چه با اعضای گروهتان و چه با بیماران یاری می کنند و راهنماهای خوبی برای شما خواهند بود. اگر تشخیص دادید مشکلی وجود دارد و آن مشکل مربوط به چه کسی است ، نتیجۀ بهتری خواهید گرفت.شما بی آنکه به شخصیت کسی آسیب برسانید، با مشکلات برخورد می کنید و راه حل های آنها را می یابید.
خلاصه
صحبت کردن یک جریان ارتباطی دوطرفه است.نحوۀ ارائۀ پیام شما به صورت روشن، هم برای ایجاد رابطه و هم برای موفقیّت در ارائه پیشنهاد سودمند است. برای گسترش و نگهداری یه رابطه خوب، هر کاری که می توانید انجام دهید.البته با برخی افراد ارتباط برقرار کردن مشکل است، در آن موارد چه می کنید؟
