در مقالات قبلی به این نکته اشاره شد که ما باید بیمار را در فرایند تصمیم گیری مشارکت دهیم تا بفهمیم آیا بیمار با روند درمان موافق است و یا موانعی در راه ادامه درمان وجود دارد.
به بیان دیگر، اگر اعتراضات در آغاز شناخته نشوند، احتمال اینکه بیمار به ادامه درمان علاقه مندی نشان دهد، ضعیف خواهد بود. اگر در حین درمان نیز اعتراضات و مشکلات حل نشوند، در جایی دیگر خود را نشان خواهند داد.
سوال این است: چگونه《اعتراض》تعریف می شود و چگونه به طور موثّر می توان با آن رو به رو شد؟
چهار اصل درباره اعتراضات در مطب وجود دارد:
•راه شناخت اعتراض، سوال کردن است.
•اعتراض، تقاضا برای داشتن اطلاعات بیشتر است که نشان می دهد بیمار به پیشنهاد درمانی شما علاقه مند شده است.
•اگر بیمار هیچ اعتراضی را مطرح نکند، شاید نشان دهنده این باشد که اصلاً علاقه ای به درمان پیشنهادی شما ندارد.
•مطرح کردن اعتراضات از طرف بیمار، مانند پله های ضروری برای رسیدن به نتیجه است.
نکته:اعتراضات، موانع و مشکلات، همه روزه برای هر فرد اتفاق می افتد. موفقیت در هر شغل و رابطه ای، بستگی به قدرت افراد در مقابله با آن اعتراضات و مشکلات دارد.
در مقاله زیر به این مبحث بیشتر خواهیم پرداخت.
